woensdag 22 maart 2017

Zeezicht en Nuenen

Vandaag hadden exposities in het Rijks en het Stedelijk in Amsterdam mijn belangstelling.

In het Rijks Museum bezocht ik Goede Hoop, een confronterende tentoonstelling, samengesteld door Adriaan van Dis. Aan de hand van foto's, brieven, literatuur en allerlei parafernalia illustreert hij de kwalijke rol van Nederland als kolonisator van Zuid-Afrika gedurende meer dan vierhonderd jaar. Deze pikzwarte bladzijde uit het verleden van Nederland krijgt in geen enkel geschiedenisboek de aandacht die het verdient.

Het Stedelijk Museum presenteert een overdadige overzichtstentoonstelling van het werk van Ed van der Elsken. Allemaal gesneden koek.


Letterlijk daar tussenin stapte ik even het Van Gogh  binnen, nieuwsgierig naar de vraag hoe Zeezicht bij Scheveningen en Het uitgaan van de Hervormde Kerk te Nuenen er bij zouden hangen. Deze in 2002 geroofde schilderijen van Vincent van Gogh werden onlangs op wonderlijke wijze teruggevonden in een schuur van de ouders van een Napolitaanse drugsbaron van de Camorra. 


Diefstal en Vondst worden vanaf vandaag in een minitentoonstelling in het Van Gogh uitvoerig uiteengezet.



En daar hingen ze, de beide kleine paneeltjes, aan een wandje dat symbolisch in het verlengde is neergezet van het destijds vermorzelde raam via welke deze in 2002 het Van Gogh onwetmatig verlieten. Op de foto hierboven zien we het betreffende raam pal achter de bewakingscamera die boven de derde witte pilaar van rechts op de dakrand is aangebracht. 



Zo rommelig het oogt, zo rommelig het was. 






maandag 13 maart 2017

Deventer


Op weg naar de expositie De vroege Van Gogh in het Kröller-Müller moest ik in Deventer een kleine twintig minuten wachten op de overstap naar Apeldoorn.

Het uit begin vorige eeuw daterend station met monumentaal interieur van geglazuurd gele baksteen, turquoise tegeltjes, sierlijke, functionele teksttableaus en glanzend gelakt houten meubilair heeft de tand des tijds wonderlijk mooi doorstaan. 

Maar toch. Ook hier hebben de loketten plaats gemaakt voor landelijk opererende middenstand. In Deventer heeft een AH to go er bezit van genomen. 




Ik ging er binnen. De enige aanwezige was de caissière. Ze vulde vakken.

De broodjesafdeling had mijn aandacht. Met een saucijzenbroodje liep ik naar de kassa, waar zojuist een jongeman op af was gesneld.

Op de zakelijke vraag van de vriendelijke caissière waarmee ze hem van dienst kon zijn antwoordde hij: ‘Condooms’ en knikte daarbij naar een blauw doosje met vijf stuks Durex Extra Safe, dat tussen de rookwaren achter de balie was weggestopt. Hoe dan ook, de caissière had aan een half woord meer dan genoeg.

‘Een fijne dag!’ wenste ze de jongeman toe toen deze de winkel met dezelfde haast verliet als die waarmee hij deze was binnen gekomen.

'Dat zal wel lukken met die aanschaf’, fluisterde ik de caissière met een knipoog schalks toe. Met haar subtiele glimlach leek ze in te stemmen met mijn veronderstelling.

En daar sta je dan, op een willekeurige zaterdagmorgen in de AH to go van het station van Deventer, anderman’s intieme voornemens vluchtig te delen met zo maar een winkelmeisje.

Bij het afrekenen van mijn saucijzenbroodje stopte ze me met fijne humor 'Een fijne dag !’ toe.

'Dat zal wel lukken met deze aanschaf,’ vertrouwde ik haar toe en ik vervolgde mijn weg.

Op naar Van Gogh.