maandag 13 maart 2017

Deventer


Op weg naar de expositie De vroege Van Gogh in het Kröller-Müller moest ik in Deventer een kleine twintig minuten wachten op de overstap naar Apeldoorn.

Het uit begin vorige eeuw daterend station met monumentaal interieur van geglazuurd gele baksteen, turquoise tegeltjes, sierlijke, functionele teksttableaus en glanzend gelakt houten meubilair heeft de tand des tijds wonderlijk mooi doorstaan. 

Maar toch. Ook hier hebben de loketten plaats gemaakt voor landelijk opererende middenstand. In Deventer heeft een AH to go er bezit van genomen. 




Ik ging er binnen. De enige aanwezige was de caissière. Ze vulde vakken.

De broodjesafdeling had mijn aandacht. Met een saucijzenbroodje liep ik naar de kassa, waar zojuist een jongeman op af was gesneld.

Op de zakelijke vraag van de vriendelijke caissière waarmee ze hem van dienst kon zijn antwoordde hij: ‘Condooms’ en knikte daarbij naar een blauw doosje met vijf stuks Durex Extra Safe, dat tussen de rookwaren achter de balie was weggestopt. Hoe dan ook, de caissière had aan een half woord meer dan genoeg.

‘Een fijne dag!’ wenste ze de jongeman toe toen deze de winkel met dezelfde haast verliet als die waarmee hij deze was binnen gekomen.

'Dat zal wel lukken met die aanschaf’, fluisterde ik de caissière met een knipoog schalks toe. Met haar subtiele glimlach leek ze in te stemmen met mijn veronderstelling.

En daar sta je dan, op een willekeurige zaterdagmorgen in de AH to go van het station van Deventer, anderman’s intieme voornemens vluchtig te delen met zo maar een winkelmeisje.

Bij het afrekenen van mijn saucijzenbroodje stopte ze me met fijne humor 'Een fijne dag !’ toe.

'Dat zal wel lukken met deze aanschaf,’ vertrouwde ik haar toe en ik vervolgde mijn weg.

Op naar Van Gogh.