Op weg naar de expositie De vroege
Van Gogh in het Kröller-Müller
moest ik in Deventer een kleine twintig minuten wachten op de overstap naar
Apeldoorn.
Het uit begin vorige eeuw daterend station met monumentaal interieur van
geglazuurd gele baksteen, turquoise tegeltjes, sierlijke, functionele
teksttableaus en glanzend gelakt houten meubilair heeft de tand des tijds
wonderlijk mooi doorstaan.
Maar toch. Ook hier hebben de loketten plaats gemaakt voor landelijk opererende middenstand. In Deventer heeft een AH to go er bezit van genomen.
Maar toch. Ook hier hebben de loketten plaats gemaakt voor landelijk opererende middenstand. In Deventer heeft een AH to go er bezit van genomen.
Ik ging er binnen. De enige aanwezige was de caissière. Ze vulde vakken.
De broodjesafdeling had mijn aandacht. Met een saucijzenbroodje liep ik
naar de kassa, waar zojuist een jongeman op af was gesneld.
Op de zakelijke vraag van de vriendelijke caissière waarmee ze hem van
dienst kon zijn antwoordde hij: ‘Condooms’
en knikte daarbij naar een blauw doosje met vijf stuks Durex Extra Safe, dat tussen de rookwaren achter de balie was weggestopt. Hoe dan ook, de caissière had aan een half woord meer dan genoeg.
‘Een fijne dag!’ wenste ze de jongeman toe toen deze de winkel
met dezelfde haast verliet als die waarmee hij deze was binnen gekomen.
'Dat zal wel lukken met die aanschaf’, fluisterde ik de
caissière met een knipoog schalks toe. Met haar subtiele glimlach leek ze in te
stemmen met mijn veronderstelling.
En daar sta je dan, op een willekeurige zaterdagmorgen in de AH to go van het station van Deventer, anderman’s intieme voornemens vluchtig te delen met zo maar een winkelmeisje.
Bij het afrekenen van mijn saucijzenbroodje stopte ze me met fijne humor
'Een fijne dag !’ toe.
'Dat zal wel lukken met deze aanschaf,’ vertrouwde ik haar toe
en ik vervolgde mijn weg.
Op naar Van Gogh.
Op naar Van Gogh.